De UA-eenmaking: iedereen heeft er de mond van vol. Zo ook op UFSIA, waar velen zich de vraag stellen hoe het nu verder moet met het typisch karakter van deze onderwijs- en onderzoeksinstelling.

Beste lezer, beste student. Het is tegenwoordig niet moeilijk om aan informatie te geraken. Meer nog: ze slaan je rond de oren met allerhande gratis boekjes. Maar, zo vraagt ge u af, wie maakt die blaadjes, en waarom? Of is er geen haan die er naar kraait: graaien maar en lezen?

Komt dat zien, komt dat zien…, de lokroep van het sensationele heeft zijn echo teruggevonden. Na het this-is-life-voyeurisme van Big Brother, is er nu ook het this-is-death-voyeurisme op de tentoonstelling Körperwelten in Anderlecht.

Eén oktober lijkt nieuwjaar wel: je staat op met een fikse kater want je hebt het einde van een fantastische tijd gevierd, kijkt vooruit naar maandenlange gevechten met cursussen en proffen, en midden al dit geweld hou je toch tijd over voor goede voornemens. Je zal altijd naar de les gaan, je centen proberen te sparen om toch eens fatsoenlijk met vakantie te kunnen, en je gaat iets aan je conditie doen.

Het hoger onderwijs in Antwerpen beleeft turbulente tijden, met in het oog van de storm de lokale universiteit. Een hoofdrol daarin is weggelegd voor haar superrector Francis Van Loon, reeds de tweede persoon in die functie. Met ons vragenlijstje in de hand en een fotograaf aan onze zijde trokken we naar het kleine rectoraat in de Lange Nieuwstraat. We vroegen ons bijvoorbeeld af hoever het nu staat met de fameuze eenmaking van de Universiteit Antwerpen.

Op academisch vlak gaat Antwerpen een ontzettend boeiende periode tegemoet. Een eerder praktisch aspect dat velen bezig houdt, is de verhuis zelf... Waar zullen de faculteiten en departementen zich in de toekomst bevinden? Hoe en wanneer zullen ze daar komen?